Het regenwoud

Queridos amigos:

En weer een verslag. Het begint op te schieten: na vandaag nog 17 dagen en nog genoeg te doen cq zien!
Vorige week maandag zijn we met de boot van Altagracia, Ometepe naar San Carlos, aan de andere kant van het meer gevaren. We vertrokken om 19uur met de boot en kwamen om 6uur 's morgens aan.
De boot zat behoorlijk
vol maar gelukkig gingen veel mensen naar buiten om te slapen zodat iedereen die binnen bleef een hele bank voor zich alleen had en slecht liggen is nog altijd comfortabeler dan de hele avond en nacht zitten.
In San Carlos aangekomen bleek de snelboot van half zeven naar Boca de Sabalos vol te zitten dus gewacht op de langzame boot van 8 uur.
De reis per lancha duurde nog 2 uur en we werden keurig bij Sabalos Lodge afgeleverd. De lodge was mooi maar wel een beetje vergane glorie.
Eco-toerisme is natuurlijk een groot goed maar met temperaturen van tussen de 33 en 36 graden zou airco of op zijn minst een fan toch wel erg aangenaam geweest zijn!! Maar goed : zweten voor het goede doel zullen we maar denken.
Helaas had het de weken voor we kwamen zoveel geregend dat het water 1 meter hoger stond dan normaal en de trekkingspaden waren dus niet meer begaanbaar in het reserve van Indio Maiz.
Beesten hebben we wel genoeg gezien en vooral gehoord! Het leek wel of de brulapen 's morgens op ons dak zaten zo'n herrie maakten ze. Ook veel salamanders, leguanen, padden en uiteraard heel veel felgekleurde vogels.
Een dag zijn we met de lancha naar El Castillo gegaan. Een klein stadje 6km verder op aan de rivier.
Hier staat een oud fort wat bedoeld was om Granada te beschermen tegen piraterij door bv
Engelsen en af en toe Nederlanders.
Ook zijn we vanaf de " lodge" naar Boca de Sabalos gelopen door de jungle. Daar hebben we camarones del rio gegeten: hele grote riviergarnalen ( zie foto).
Na het regenwoud 3 nachten te hebben doorstaan ( viel wel mee hoor!) zijn we met de lancha teruggegaan naar San Carlos en daar hebben we de chickenbus van 11 uur genomen naar Juigalpa waar we om 16u15 aankwamen. Onderweg moesten we ook nog een tijdje wachten omdat de chauffeur en de jongen van de bagage erg veel belangstelling hadden voor een motor die te koop stond en die ze uitgebreid van alle kanten moesten bestuderen. Uiteindelijk ging de koop toch maar niet door en konden we weer verder.
Probleem: feesten in Juigalpa en alle hotels vol!! Uiteindelijk toch nog voor een nacht kunnen boeken.
's avonds gegeten in een tentje in een achteraf buurtje waar je volgens het boek bij restaurant la Embajada goed kunt eten. Het zou moeilijk te vinden zijn en dit klopte inderdaad maar meer omdat ze de officiele naam niet kenden. Uiteindelijk kwamen we er achter dat we naar dona Mercedes moesten vragen en hebben we het gevonden. In dit restaurant kun je alleen maar vlees bestellen per pond. Het wordt dan in een marinade klaargemaakt waarvan het recept van moeder op dochter overgaat. Erbij krijg je zoute kaas, tortilla en uienringen in het zuur: erg lekker maar wel een beetje zout.
De volgende ochtend dus weer in de bus gestapt naar Boaco, waar we nu nog zijn.
Een leuk stadje in de bergen, bekend om zijn veeboerderijen en koffie. Overdag is het hier nog bloedjeheet maar 's avonds koelt het wel wat af en bovendien hebben we weer airco!!!
Vandaag zijn we met de bus naar Santa Lucia geweest
Een heel mooi klein dorpje, midden in het Amerisque gebergte. De weg was onverhard en af en toe moest de bus een paar keer voor- en achteruit om de bocht te kunnen nemen en van de bruggen was zo.n beetje de helft verdwenen. Eenmaal moesten we door de rivier om de weg te kunnen vervolgen maar het landschap is echt ongelofelijk mooi.
Vanmiddag heeft Kor een cowboy hoed gekocht: staat hem prima maar of hij hem veel op zal hebben???
Morgen blijven we nog hier en daarna gaan we naar Matagalpa nog iets verder naar het noorden.
Vandaaruit zal ik het volgende verslagje weer schrijven!

Besos,

Kor en Anneke