Het noordoosten

Buenas tardes,

En alweer het een na laatste verslag!
Woensdag zijn we van Boaco met de bus naar Matagalpa gegaan. Dit is een gebied waar vooral tijdens de contrarevolutie zwaar is gevochten. De stad ligt prachtig in een vallei en overal zie je patio's waar de koffiebonen liggen te drogen.
De stad stelt niet zo heel veel voor, er is ook totaal nog geen toerisme. De belanrijke dingen waren in 1 dag wel te zien en de volgende dag hebben we een tour gedaan : bezoek aan een chocoladefabriek ,waar 3 alleenstaande moeders 1200 repen chocolade per
week produceren. Bijna alles gebeurd handmatig tot aan het dichtplakken van de etiketten met Pritt aan toe. De directeur is blijkbaar een Nederlander die dit ooit als project is opgestart. Het is de enige fabriek waar de cacao niet gescheiden wordt van de cacaoboter en dus niet smelt! Met dit in het acherhoofd hebben we dus een klein voorraadje gekocht en tot nu toe lijkt het goed te gaan...Ook hebben we daarna een koffie/ cacao plantage bezocht.Dit was in een kleine indianen gemeenschap waar de bewoners zelf een soort cooperativa hebben opgezet en elkaar dus ook overal mee helpen.
In plaats van een product ,produceren ze steeds vaker meer producten zoals mais, squash fruit,cacao en hebben ze ook wat vee ( diversifying production) om op deze manier minder afhankelijk te zijn van de wereldmarkt. Een paar jaar geleden is de koffiemarkt al eens ingestort en zijn veel mensen in de problemen gekomen.
Zo weer genoeg de " juf " gespeeld.
Bij het gezin van de koffieboer hebben we ook gegeten. De man vroeg 100 uit. Wat ze toch wel erg raar vinden is dat wij mais vooral als veevoer gebruiken en de voorkeur geven aan bv pasta en aardappels. Als wij dan toch geen chicha ( alcoholische drank al ten tijden van de Inca's) dronken had hij nog wel een alternatief: de schillen van een ananas in een aardewerk pot doen, wat water erbij, iedere dag een schep suiker toevoegen en na 8 dagen kun je volgens hem dronken worden!
Zaterdag zijn we vanuit Matagalpa vertrokken naar Selva Negra oftewel het Zwarte Woud oftewel das Schwartzwald.
Op zoek naar goud rond1850 is een Duitse familie gestrand in noordoost Nicaragua. Terwijl de man naar goud zocht begon de vrouw met een moestuintje met oa koffiestruiken. Dit
bleek dus het nieuwe goud te zijn en de regering heeft toen een heel aantal Duitsers gevraagd om naar Nicaragua te komen op voorwaarde dat zij in de koffie zouden gaan. Vandaar dat je onder de koffieboeren nog steeds heel veel Duitse namen hebt.
Eddy Kuhl en Mausi Vogl zijn de eigenaren van Selva Negra, dus blijkbaar is de Duitse gemeenschap erg hecht...
Het is een enorm uitgebreid langoed wat zij exploiteren op biologische manier. Ze hebben ook het label fairtrade dwz dat mensen die bij hen werken gratis huisvesting, voeding, electriciteit, medische verzorging krijgen en dat er een school is voor hun kinderen.
Aangzien het hoog ligt en in het cloud forest ( ik weet de Nederlandse naam hier niet voor) leken de temperaturen aardig Nederlands! Wel lekker voor een dagje. We hebben daar een ronleiding gehad over het bedrijf en nog een lange wandeling gemaakt.
De eigenaar vond het leuk dat wij uit Nederland kwamen en kwam steeds even een praatje maken.
De volgende ochtend zouden we met de espresso bus van Matagalpa naar Leon gaan , dus op tijd opgestaan om op tijd op het busstation te zijn . Schrik, schrik : ongeveer 50 mensen die allemaal in een klein minibusje moesten, dus toch maar niet..
Dan maar met de gewone bus en met een omweg maar o jee mijn maag en mijn darmen....plastic zakjes mee voor het een maar voor het andere???
Halverwege, 3 zakken later, uitgestapt en een taxi genomen, voordeel: je kunt stoppen als het nodig is!!
Gisterenmiddag en avond ziek op bed gelegen maar nu is het gelukkig weer ok.
Over Leon volgende keer meer in het dan alweer laatste verslag

Salu2,

Kor en Anneke

Ps er staan ook nog wat foto's van Boaco bij